7.1.14

CEVICHE 103. Por las veces que irías a por su menú.

CEVICHE 103, C/Londres 103, esquina Muntaner. Seguimos en Barcelona y no en Lima.
Volvemos al Perú con la segunda entrega temática del año. Tras el triunfo imperial en El Señorío, tocaba repetir experiencia cevichera lo antes posible, con lo que escaneamos las diversas opciones disponibles y nos decidimos por una a la que su fama precedía.
Ceviche 103 es un local conocido y respetado en el mundillo, principalmente por ofrecer un menú completísimo a 14'90€ los mediodías. De los mejores del barrio sin dudarlo. Por calidad, cantidad y talento. Estamos rozando el upper y poder encontrar este menú no deja de ser una victoria aplastante a nuestro favor.


Sobre cocina peruana ya hablamos un poco el otro día (o no) y no nos repetiremos, pero si algo característico hay en ella es el ceviche y aquí lo bordan, como casi todo.
En Ceviche 103 fuimos a menú, que siempre suele limitar, y sin duda la carta es otra apuesta segura. Me lo aseguran mis informadores peruanos, que no se cortaron en asegurar que Ceviche 103 le da unas pocas vueltas al tan famoso Tanta (que tiene detrás al Chef peruano y latinoamericano del momento, Gastón Acurio). Yo no puedo comparar pero si ellos lo aseguran que conocen bien los dos locales y saben de comer, me lo creo sin dudarlo.
Digo que el menú limita porque siempre tiende a ofrecer algún producto que no pinta mucho para poder hacerlo rentable u ofrecer algo que todo el mundo conozca, como en este caso el salmón que podrías encontrar en el restaurante de al lado. Por suerte, una maravilla.

Vayamos a la crónica dels Feyts. Éramos 3, escogimos 3 menús con propuestas diferentes excepto en el postre y disfrutamos todos una barbarité.

Por orden, los primeros platos: Ceviche, Tiradito y Croquetas de yuca. Maravillosos los tres. La acidez del ceviche, la melosidad de la salsa del tiradito, la cancha y el choclo, y unas croquetas más que estimables que incluso gustaron a una no-croquetera convencida. El invento del pescado y el limón no tiene precio. No tarden en probarlo si son ustedes valientes, de verdad.




Personalmente me quedo con ese ceviche y su leche atigrada, qué quieren que les diga. Perfección.
En los segundos platos, una opción comodín como el salmón, en su punto, jugoso, magnífico y acompañado de unas patatas muy dignas.
El chicharrón de pollo, que nos vuelve a confirmar que el puto Coronel Sanders se debería haber dedicado a otra cosa y no a maltratar aves de corral y a desprestigiar el producto. Ese rebozado no aceitoso, no excesivo, casi crocante y que maravilla por su textura. Gran ejecución para un gran plato.
Yo por mi parte escogí un plato que intuí típico del Perú, como fue el Seco de cordero. Luego he ido leyendo que es un plato típico del norte y que sus raices llegan a la cocina árabe llevada a América a través de la colonización hispana. Curioso. En todo caso un guiso con mucha personalidad, un par de filetes de cordero y frejoles. Un plato muy sabroso y de los que demandan pan (que no hay) para rematar la faena. Una textura curiosa del cordero, fuerte sin ser correoso en absoluto. Muy bien.
Como final sorprendete, o bombazo de última hora, el maravilloso pie (pye?) de limón o Lemon Pie típico del Perú. Un pastel de limón con algo de masa, bastante limón y unos kilos de merengue. Como entenderán para un goloso de raza como yo, el Paraíso en los Andes. Y una foto que ha creado una cierta conmoción en Instagram.
No creo que se extrañen si comento que Ceviche 103 es una maravilla.
Un maravilloso menú mediodía entre gente que te trata muy bien en un local bonito, amplio, moderno. Se puede pedir poco más.
Seguimos buscando buenos menús peruanos por la ciudad. Larga vida.

5 comentarios:

Anónimo dijo...

Un dels grans descobriments que he fet ultimament

Maida dijo...

Jo sí he anat al Tanta però no al Ceviche 103, així que no puc comparar. Però aviat caurà aquest o el Señorío, perquè sobretot després del Pràctic estic enamorada del Ceviche.
I mira, sense ser gens de postre, el Lemon Pie aquest pinta espectacular.

David B. dijo...

Víctor, gràcies a tu precissament!!!

Maida, garantia ;)

Anónimo dijo...

Però quina pinta, i quines ganes d'anar-hi!!! Apunto, apunto.

David B. dijo...

Rosanna, ningú ha sortit decebut d'allà, no siguis la primera!!! :P